آرسام وب

کودک مانند بزرگسالان سوگواری نمی کنند. آنها مانند بزرگسالان توانائی های شناخت و کلامی برای بیان احساسات خود ندارند. آنها بیشتر تمایل دارند که با حرکات بدنی و بازی احساسات خود را ابراز کنند.

کودکان در تفکرات خود ظاهری فکر می کنند. باید به آنها در مورد مرگ توضیحات ساده و صادقانه داده شود، برای مثال این که:

درک کودکان از کلمات جزئی بهتر از توصیفات کلی است. بنابراین بهتر است از کلمات مرده و مرگ استفاده کنیم.

کودکان سوگواری را تکرار می کنند. آنها ممکن است سئوالات تکراری را بارها و بارها بپرسند. آنها ممکن است بخواهند داستان مرگ فرد مورد علاقه شان را بارها بشنوند.

باید کودک را به عنوان جزئی از خانواده در فرآیند سوگواری و تصمیم گیری های بعدی که به تبع آن به وجود می آید شرکت داد.

کودکان گمان می کنند که او دوباره بر می گردد.

تنگی نفس، از دست دادن اشتها، خستگی، دل درد، مشکلات خواب و سردرد. بعضی کودکان ممکن است نگران باشند و ابراز کنند که همان بیماری یا مشکلی را که فرد از دست رفته داشته، دارند.

یک واکنش طبیعی به سوگ می باشد. لازم است که خشم در مسیر مناسب ابراز شود. گاهی خشم به فردی که از بین رفته بر می گردد؛ او چرا مرد؟ یا به دیگران راننده پدرم را کشت یا به خداوند یا خود او.

کودکان در سنین پائین یاد می گیرند که چیزهای بد زمانی رخ می دهد که او شیطنت کند.

بعضی کودکان ممکن است فکر کنند که آنها باعث مرگ فرد محبوب خود شده اند چون شیطنت یا بدرفتاری کرده بودند. باید به آنها اطمینان داد که مقصر نبوده اند.

احساس بی همدلی، تنهائی، و بی یاور ماندن

این اتفاق ممکن است برای من هم رخ دهد. من هم مانند او شده ام.

نگرانی از اینکه افراد دیگر را هم از دست بدهد.

چه کسی ازمن مراقبت خواهد کرد. چه کسی بهما پول خواهد داد.

برخی بدرفتاری ها در مدرسه یا گوشه گیری و انزوا ممکن است رخ دهد.

بازگشت به سال های قبل با رفتارهائی مانند انگشت مکیدن یا شب ادراری.

منبع:نی نی بان